තමන්ටම කියා වාහනයක් මිලදී ගැනීම බොහෝ දෙනකුගේ සිහිනයකි. තරුණයන් පමණක් නොව කුඩා දරුවෝ ද මේ සිහිනය දකිති. බොහෝ දෙනකුට ඇති ගැටලුව වන්නේ මේ සඳහා ප්‍රමාණවත් මුදලක් නොමැති වීමයි.
නමුත් ඔවුන්ට විකල්පයක් තිබේ. ඒ මූල්‍ය සමාගමක උදව්වෙන් තමන් කැමති වාහනයක් මිල දී ගැනීමයි. පාසලෙන් ඉවත්වන තරුණ පරපුර නවීන යතුරුපැදිවල යන්නේත් තවත් තරුණයන් පිරිසක් ලක්ෂ ගණනකට ත්‍රී රෝද රථ මිලදී ගෙන ඒවායින් ආදායම් උපදවන්නේත් මේ කල්බදු සමාගම් හෙවත් ෆිනෑන්ස් සමාගම්වල උදව්වෙනි.
යතුරුපැදිය හෝ ත්‍රී රෝද රථයක හිමිකාරීත්වය ඇති බොහෝ දෙනකු ඉන් පසුව බලාපොරොත්තු වෙන්නේ රෝද හතරක් සහිත නවීන රථයක් හිමිකර ගැනීමයි. ඔවුන් බොහෝ දෙනකුට ද ඒ සඳහා ෆිනෑන්ස් ආයතන පිහිට වෙයි. අද වර්තමානයේ මහ මග ධාවනය වන අති නවීන අධික මිලක් සහිත වාහන පවා බොහෝ ප්‍රමාණයක් ඒ ආකාරයනේ ෆිනෑන්ස් සමාගම්වල උදව්වෙන් ගත් ඒවා බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත.
ෆිනෑන්ස් සමාගම් ද දිනෙන් දින දැවැන්ත ප්‍රචාරයක් ගෙන යමින් තමන්ගේ ආයතනයට පැමිණෙන ගනුදෙනුකරුවාට ආකර්ශනීය පහසුකම් ඇති බව පවසමින් වාහන ලබා දෙන්නට සූදානම් වෙති.
ඇතැම් ගම්වල යන විට පෙනෙන්නේ පහසුවෙන් ලිීසිං පහසුකම් ලබාදීමට තමන් කටයුතු කරන බව ගස්වල පවා පත්‍රිකා අලවා ඇති ආකාරයයි. ලීසි පහසකම ගමේ සාමාන්‍ය අවශ්‍යතාවක් බවට පත්කරමින් දැන් ගමට ගොස් ඇත්තේ ඒ ආකාරයෙනි.
යතුරු පැදි, කාර්, වෑන්, ලොරි සහ බස්රථ පවා මෙලෙස කල්බදු පහසුකම යටතේ ගැනීමට ඕනෑම අයකුට හැකියාව පවතී. අවශ්‍ය වන්නේ බැංකුවක මාස තුනක පමණ කාලයක් ගිනුමක් පවත්වාගෙන යාම මුදල් ගෙවීමට තමන්ට ඇති හැකියාව පෙන්වීම සහ ඇප කරුවන් දෙදෙනකු පමණි.
මෙරට කල්බදු සමාගම් ප්‍රථමයෙන් ම සමාගම් ලියාදිංචි කාර්යාලයේ සමාගමක් ලෙස ලියාපදිංචිවිය යුතුය. ඉන් පසු මහ බැංකුවේ ඒ සඳහා සුදුසුකම් සම්පූර්ණකර තිබිය යුතුය. ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකුව සෑම වර්ෂයක ම මෙරට මූල්‍ය සමාගම් ඇතුළු කල්බදු ලබාදීමේ පහසුකම් සහිත ආයතන ලේඛනයක් ජනතාවගේ දැනගැනීම පිණිස ප්‍රදර්ශනය කරනු ලබයි. ඒ අනුව අවසන් වරට එවැනි ලේඛනයක් ප්‍රසිද්ධියට පත්කර ඇත්ත් 2019 සැප්තැම්බර් මස 30 වැනි දින දී ය. ඒ ලේඛනයේ සඳහන් පරිදි මෙරට කල්බදු පහසුකම් ලබාදීමට අනුමැතිය ඇති බලපත්‍ර ලාභී වාණිජ බැංකු සංඛ්‍යාව 12 කි. බලපත්‍ර ලාභී විශේෂිත බැංකු සංඛ්‍යාව 05කි. බලපත්‍ර ලාභී මූල්‍ය සමාගම් සංඛ්‍යාව 43 කි. විශේෂිත කල්බදු මූල්‍ය සමාගම් සංඛ්‍යාව 04කි. ඒ අනුව මෙරට මහබැංකුවේ අනුමැතිය සහිතව වාහන ලීසිං හෙවත් කල්බදු ක්‍රමයට වාහන ලබාදෙන ආයතන සංඛ්‍යාව 64කි. එසේ වුව ද මේ රටේ සෑම නගරයක ම පාහේ සාමාගම් ලියාපදිංචිය පමණක් ඇති කල්බදු පහසුකම් ලබාදීමේ අනුමැතිය නොමැති ආයතන සිය ගණනක් තමන් හමුවට එන පුද්ගලයන් සඳහා වාහන ලීසිං ලබා දෙන බව නොරහසකි.
ශ්‍රී ලංකාවේ සුප්‍රසිද්ධ මූල්‍ය සමාගමක උසස් නිලධාරියකු ඒ පිළිබඳ මෙසේ පැවසුවේය.
” අපිට මේක ලොකු කරදරයක්. ඇත්තටම මට මේ දේ මාධ්‍යයට කියන්න අවශ්‍යයි. නමුත් සමාගමේ නිලධාරියෙක් හැටියට මගේ නම හෙළි කරන්න බැහැ. අපි සමාගම් ලියාපදිංචිය යටතේ ලියාපදිංචි සමාගමක්. ඒ විතරක් නෙවෙයි අපි කල්බදු පහසුකම් ලබාදීමටත් අනුමත සමාගමක්. ඒ නිසා අපිට වගකීමක් තියෙනවා ගනුදෙනු කරුවන්ට සුරක්ෂිත, කඩිනම් සේවාවක් ලබාදීමට. ඒ වගේම හොඳ ගනුදෙනුකරුවන් සමග සාධාරණව මේ දේ කරන්නත් හැකියාව අපට තිබෙනවා. දැනට මහ බැංකුවේ නියමයක් තියෙනවා ඕනෑම මාදිලියක වාහනයකට එහි වටිනාකමින් උපරිම 70% ක් පමණයි ලීසිං පහසුකම දෙන්න හැකියාව තිබෙන්නේ ඉතිරි 30% වාහනය ගන්නා පුද්ගලයා විසින් දැරිය යුතුයි. නමුත් මේ නිසි ලියාපදිංචියක් නොමැති කල්බදු සමාගම් මහබැංකුවේ මේ නිර්දේශයන් තුට්ටුවකට මායිම් කරන්නේ නැහැ. ඒ අය ගාවට ගිහින් රුපියල් 15,000.00 ක් දීලා යතුරුපැදියක් ගෙදර අරගෙන යන්න පුළුවන්. ඔවුන් අඩුම ගණනේ යතුරුපැදිය ගන්නා පුද්ගලයාගේ ගෙවීමේ හැකියාව බලන්නෙත් නැහැ. තව ඇපකාරයන් දෙදෙනෙක් ඉල්ලනවා. ඉතින් කවුරු හරි ඇප වෙලා අමාරුවේ වැටෙනවා. “
ඔහු වැඩිදුරටත් කියා සිටියේ මෙවැනි අනවසර සමාගම් හේතුවෙන් වෙළෙඳ පොළේ තරඟකාරීත්වයක් ඇති වී තිබෙන බවයි. වැඩි පිරිසක් වාහන ගැනීමට එවැනි සමාගම් වෙත යන බවත් මේ නිසා තමන්ගේ ආයතනය වැනි ආයතනවලටත් ඉදිරයේ දී මහ බැංකුවේ නිර්දේශවලින් රිංගා කල්බදු පහසුකම දීම හැර වෙනත් විකල්පයක් නොමැති බවත් හෙතෙම පෙන්වා දෙයි. එය ශ්‍රී ලංකාවේ සමස්ථ ආර්ථිකයට පමණක් නොව ගමේ ගොඩේ සියලු දෙනාම අනවශ්‍ය පරිදි ණය වීමෙන් රටේ මුදල් සංසරණය නොවීමේ ඛේදවාචකයකට ද හේතුවන බව ඔහු වැඩිදුරටත් පැවසීය.
” මට මෝටර් බයික් එකක් ගන්න ඕන වුණා. අපේ ටවුන් එකේ බෝඩ් එකක් දාලා තිබුණා රුපියල් 25,000.00ක මූලික ගෙවීමකට දෙනවා කියලා. ඇප කාරයෝ දෙන්නෙක් එක්ක ගිහින් අත්සන් කරලා බයික් එක ගෙනාවා. දැන් ඉතින් ගෙවන හැටි හිතන්න ඕනේ.” ගාල්ලේ පදිංචි සුමිත් ඩිල්ෂාන් (22) එසේ කීවේය.
ත්‍රී රෝද රථ, කාර්, වෑන් පමණක් නොව බස් රථ, වෙනත් බර වාහන ආදී ඕනෑම මාදිලියක වාහනයක් කල්බදු ක්‍රමයට ගැනීමට හැකියාව තිබේ. මූල්‍ය සමාගම් වාහන ලබාදීමේ දී සලාකා බලන කරුණු කිහිපය් ද ඇත.
වාහනයේ වෙළෙඳ පොළ වටිනාකම එහි දී ප්‍රධාන වෙයි. මේ සඳහා සුදුසුකම් ලත් සමාගමකින් හෝ පුද්ගලයකුගෙන් තත්ත්ව සහතිකයක් ලබාගනී. වාහනයේ නිෂ්පාදිත වර්ෂය, නිෂ්පාදනය කර ඇති රට ඒ අතර ප්‍රධාන වෙයි. ඉන් අනතුරුව බලපත්‍ර ලාභී සමාගමක් නම් මිලදී ගන්නා පුද්ගලයාට මෙම මුදල ගෙවීමට ඇති හැකියාව සොයා බලයි. මේ සඳහා ඔවුන් ප්‍රයෝජනයට ගන්නේ අදාල ගනුදෙනුකරුවාගේ ගනු දෙනු සම්බන්ධයෙන් ශ්‍රී ලංකා ණය තොරතුරු කාර්යාංශයේ ඇති දත්තයන්ය.
මූල්‍ය සමාගමක කළමනාකරුවෙක් මෙසේ පැවසීය.
”වාහයක් දීමට ඉස්සෙල්ලා ගන්න කෙනාගේ ණය ගෙවීමේ හැකියාව පමණක් නොවෙයි එයා සම්බන්ධ කරන ඇපකරුවන්ගේ ගෙවීමේ හැකියාවත් අපි බලනවා. ඒ අනුව තමයි මේ වාහනය අරන් දෙනවා ද නැද්ද කියා තීරණය කරන්නේ.”
මේ සියලු ලේඛන ඉදිරිපත් කළ පසු ගනු දෙනුව සිදුවන්නේ ද පුදුමාකාර අයුරිනි. ගනු දෙනුකරුවාට පිටු ගණනකින් යුතු ගිවිසුම් පත්‍රයක් ලැබෙයි. එහි තමන් අත්සන් යෙදිය යුතු ස්ථාන ලකුණු කර තිබේ. වාහනයක සිහිනය දකිමින් සිටි ගනුදෙනු කරුවා මේ ගිවිසුම කියවා බලන්නේ නැත. එය ඇත්තේ ද ඉංග්‍රීසියෙනි. ඔහු තමන්ට අත්සන් කරන්නට යැයි නේවූ තැන්වල අත්සන් තබා ඉක්මණින් වාහනය තම අතට ගැනීමට බලාපොරොත්තු වේ. නමුත් මේ ගිවිසුම අවසානයේ ‘මෙම ගිවිසුම සම්පූර්ණයෙන් ම කියවා හොඳින් තේරුම්ගත් පසු අත්සන් තැබීමි.” යනුවෙන් ද වගන්තියක් ඇතුළත් වේ. අත්සන් කළ පසු එය තමන් කියවූයේ නැතැයි කියන්නට කිසිවෙකුට නිතිමය හැකියාවක් නැත.
කෙසේ වෙතත් තමන්ට සිංහල හෝ දෙමළ පිටපත කියවීමට අවශ්‍යයැයි ගනුදෙනු කරුවකු ඉල්ලා සිටින්නේ නම් එය ලබාදීමට මූල්‍ය සමාගම නීතියෙන් බැඳී සිටියි. එසේ වුව ද සිංහල හෝ දෙමළ පිටපතක අත්සන් තැබීමේ අවස්ථාව දෙන්නේ නැත. මේ ගැන මූල්‍ය සමාගමක නිලධාරියකුගෙන් විමසූ විට ඔහු කියා සිටියේ මෙවැන්නකි.
”ශ්‍රී ලංකාවේ උසාවිවල නඩු කටයුතු සිදුවන්නේ ඉංග්‍රීසියෙන් නිසා අපි අත්සන් ගන්නේ ඉංග්‍රීසි පිටපතේ. අපිට ඒකට කරන්න දෙයක් නැහැ.”
නමුත් අප දන්නා පරිදි අධිකරණ පද්ධතියේ නඩු කටයුතු සිදුවන්නේ සිංහල සහ දෙමළ භාෂාවෙන් හෝ ඉංග්‍රීසියෙනි. ඒ නිසා නඩු කටයුතු සිදුවන්නේ ඉංග්‍රීසි බසින් යැයි කියමින් ඉංග්‍රීසි පිටපතකට අත්සන් ගැනීම මුසාවකි.
වාහනයක් මේ ගිවිසුම් සියල්ල අනුව මිලදී ගන්නා විට ශ්‍රී ලංකා මෝටර් රථ ප්‍රවාහන දෙපාර්තමේන්තුවේ එහි ලියාපදිංචි සහතිකය ලබාදෙන්නේ හිමිකරු ලෙස ගනුදෙනුකරුවාගේ නමත් පරම අයිතිය ඇත්තේ සමාගමටත් බවට ලේඛන ගත කරමිනි. පරම අයිතිය යනු එය යළි කිසිවෙකුට නීත්‍යානුකූළ නොවන අයුරින් පැවරිය නොහැකි දෙයකි. නමුත් සෑඹ වාහනයක් ම කල් බදු ක්‍රමයට ලබා දෙන විට සමාගම සිය ගනුදෙනුකරුවාගෙන් වාහනයක් පැවරීමේ දින රහිත හිස් ලේඛනයකට අත්සන් ගනී. මේ පැවරීමේ සහතිකයේ ම මුද්‍රණය කර ඇත්තේ සහතිකය අත්සන් කළහොත් එහි එක් කොලයක් වාහනය පවරනු ලබන තැනැත්තා (මේ අවස්ථාවේ ගනුදෙනු කරුවා) විසින් දින 14 කට නොවැඩි කාලයක දී රථවාහන ලියාපදිංචි කිරීමේ දෙපාර්තමේන්තුවට යැවිය යුතු බයි. නමුත් එය සිදුවන්නේ නීති විරෝධී ආකාරයෙනි. ඒවාට නීතිය ක්‍රියාත්මක වන බවක් ද පෙනෙන්නට නැත.
මේ පිළිබඳ ශ්‍රී ලංකාවේ සුප්‍රසිද්ධ බැංකුවක සුපිරි ශාඛාවක කළමනාකරුවෙක් මෙසේ කීවේය.
” මගේ හොඳ ගනුගෙනුකරුවෙකුට පසුගිය දවසක වාහනයක් ලීසිං ක්‍රමයට ගන්න අවශ්‍ය වුණා. අපි සියලු ලේඛන හදලා දීලා ඒ වාහනයේ පැවරුම් සහතිකයක හිස් කොළය අත්සන් කරන්න කියා ඒ මහත්මයාට කිව්වම ඒ වැඩේ කරන්න බැහැ කිව්වා. මම ඒ වෙලාවේ කිව්වේව ඒ හිස් කොළයට අත්සන් කරන්නේ නැත්නම් ලීසිං එක දෙන්නේ නැහැ කියලා. ඒ මහත්මයා අපි සමග ගනුදෙනුව ප්‍රතික්ෂේප කරලා ගියා.”
වාහන කල්බදු ක්‍රමයට මිලදී ගන්නා බොහෝ පිරිසක් වැඩිකල් නොගොස් වාරික ගෙවා ගැනීමට නොහැකිව අමාරුවේ වැ‍ටෙති. එවිට මුලින්ම සිදුවන්නේ වාහනය මිලදී ගත් පුද්ගලයාගේ නම ක්‍රිබ් හෙවත් ණය තොරතුරු කාර්යාංශයට යොමුවීමයි.
”කෙනෙක් බැංකුවකින් හෝ ලියාපදිංචි මූල්‍ය ආයතනයකින් ණයක් ගත් විගස ඒ පුද්ගලයාගේ නම ණය තොරතුරු කාර්යාංශයේ ලේඛනගත වෙනවා. ඒ පුද්ගලයා නිසි පරිදි වාරිකයක් නොගෙවා සිටියහොත් එම අදාල මාසයේ අවසන් දිනයේ මේ ගැන ණය තොරතුරු කාර්යාංශයට යන්නේ ණය ගෙවීමට තිබූ දිනයේ සිට මාසයේ අවසන් දිනය දක්වා දින කිහිපය මේ ණය ගෙවීම පැහැර හැරියා කියලා. ඊළඟ මාසයේ නියමිත දිනයේ දී අතපසු වූ වාරිකයත් සමග වාරික දෙකම දැම්මත් ණය තොරතරු ලේඛනයේ අර හිග මුදලක් ඇති බවට වූ තොරතුර ඉවත්වීමට ඒ මාසයේ අවසන් දිනය දක්වා බලා සිටිය යුතු වෙනවා. ඒ විතරක් නෙවෙයි ඇතැම් රටවල් මේ ණය තොරතුරු ලේඛනයේ ගැටලුකාරී යැයි පෙන්වන පුද්ගලයන්ට තම රටට ඇතුළුවීම වීසා නිකුත් කරන්නෙත් නැහැ. ” එසේ කීවේ තවත් බැංකු කළමනාකාර වරයෙකි.
වාහනයකට ඇප වූ පුද්ගලන් ද මේ නිසා අමාරුවේ වැටෙනවා නේදැයි විමසූ විට ඔහු පවසන්නේ ඇප කරුවන් ණය තොරතුරු ලේඛනයේ දක්වා ඇතත් බොහෝ විට ඇප කරුවන් සම්බන්ධයෙන් දැඩි තීරණ නොගන්නා බවයි.
වාහනයක වාරික කිහිපයක් ගෙවාගත නොහැකි වූ විට වාහනයේ හිමකරුට වාහනය අහිමවන්නේ මූල්‍ය සමාගම්වලට සේවය කරන සීසර්ලා හෙවත් වාහන අත්ත් කරගන්නා පුද්ගලයන් හේතුවෙනි. ඔවුන් දරදඬුය. කරන්නේ රැකියාවකි. මේ ගැන වාහන මිලදීගත් පුද්ගයන් නිතර නිතර මැසිවිලි නගන්නේ තමන්ගේ වාහනය සීසර්ලා විසින් රැගෙන යාමට සූදානම් යැයි කියමිනි. මේ ගැන විමසූ විට කළමනාකරුවකු මෙසේ කීවේය.
” අපිට වාහනයක් අත්පත් කරගන්න ඕනෑම වෙලාවක පුළුවන්. කෙනෙක් හොඳට වාහනයට අදාල වාරික ගෙවාගෙන ගොස් තිබුණත් ඒ වාහනය නීති විරෝධී කාර්යයන් සඳහා භිවිතා කරන්නේ නම් පවරා ගත හැකියි. ඒ වගේ ම වාරික ගෙවීම අතපසු කරලා තියෙනවානම් පළමුවැනි වතාවට කරන්නේ සිහිපත් කිරීම. ඉන් පසු ඇපප කරුවන්ට කතා කරලා දැනුම් දෙනවා. වාහනයට ගෙවන්න බැරිනම් ගෙනත් දෙන්න කියලා කියනවා. ඒත් හරියන්නේ නැත්නම් ගිහින් වාහනය අත්පත් කරගන්නවා. මෙය අපිට කරන්න පුළුවන් නීත්‍යානුකූල දෙයක්.” එසේ පවසන්නේ මූල්‍ය සමාගමක හිමිකරුවෙකි.
ඔහු එසේ කීව ද නීතිඥ රජින්ද්‍ර නාරංගොඩ මහතා මෙසේ පැවසීය.
” ශ්‍රී ලංකාවේ නීතිය අනුව කිසිම දෙයක් බලහත්කාරයෙන් අත්පත් කරගන්න බැහැ. බලහත්කාරයෙන් නිවසකට ඇතුළු වෙන්නත් බැහැ. ඒ නිසා සීසර්ලා කරන මේ ක්‍රියාව වැරදියි. ඔළුවුන්ට කරන්න පුළුවන් වාහනයේ හිමිකරුවා කැමැත්තෙන් වාහනය දෙනවානම් භාර ගැනීම පමණයි. වාහනයක් ගෙන ඒමට යනවානම් ඔවුන් ඒ සඳහා දිස්ත්‍රික් උසාවියකට කරුණු වාර්තා කර අවසරයක් ගත යුතුයි. නමුත් දැන් සීසර් ලා කරන්නේ පොලිසියට ගිහින් පැමිණිල්ලක් දාලා වාහනය බලෙන් අරගෙන එනවා. නමුත් අධිකරණයට ගිහින් කියන්නේ හිමිකරුවා විසින් අපිට මේ වාහනය කැමැත්තෙන් භාර දුන්නා කියා. “
මේ වගේ දේවල් සම්පූර්ණයෙන්ම නීති විරෝධීයි. ඒ අයට කිසිම අයිතියක් නැහැ වාහනයක් අතරමග නවත්වලා හිමිකරුට පාහර දීලා අරගෙන යන්න. ඔවුන් වාහනයක් ගන්නවානම් වාහනයේ ගමන් කරමින් සිටි පුද්ගලයන් ගමනාන්තය දක්වා රැගෙන ගොස් වාහනය ගත යුතු වෙනවා. නමුත් එලෙස නීති ක්‍රියාත්මක වන්නේ නැත.
කපිල ජයවර්ධන මහතා (47) මෙසේ පවසයි.
”මම දන්න තරමින් සීසර්ලා කරන වැඩේ සම්පූර්ණයෙන් ම වැරදියි. ඒ අයට මේ විදියට වාහන පැහරකන්න බැහැ. අයිතියක් නැහැ. මේක නීති විරෝධී කියලා දන්න නිසා තමයි ඒ අය පොලිසියේ පැමිණිල්ලක් දාලා එන්නේ. ඇත්තටම එ් අයට අයිති වාහනයක් නම් ගන්න එන්නේ පොලිසියේ පැමිණිලි අවශ්‍ය නැහැනේ. “
ඔවුන් මතුකරන තර්කයේ ද සත්‍යයක් තිබේ. සීසර්ලා විසින් රැගෙන යන වාහනය හිමිකරු විසින් ම යළි බේරාගන්නේ නම් වාහනය පැහැරගෙන ගිය සීසර්ලාගේ විදයම් ගෙවිය යුතුය. එමෙන්ම වාහනයක් මිලදී ගැනීමේ දී එහි වටිනාකමින් සියයට 30ක් ලෙස ගෙවූ මුදල ආපසු ලැබෙන්නේ නැත. අදාල වාහනය වෙන්දේසියේ විකුණනා ගන්නා ලාභයෙන් තමන්ට අදාල මූල්‍ය සමාගමට අයවිය යුතු සියලුම මුල් පවරාගෙන ඉතුරු වූ යමක් ඇත්නම් ඒවා ඒවා හිමිකරුට ලැබෙයි.
ඇතැම් පුද්ගලයන්ට මෙවැනි දේට මුහුණ දීමට සිදුව ඇත.
”මම ලීසිං එකක් ගත්තා. මට වාහනයට හරිහැටි සල්ලි ගවෙන්න පුළුවන් කමක් ලැබුණේ නැහැ. අවසානයේ මගේ වාහනය ලීසිං සමාගමෙන් අරගෙන ගියා. මම ලීසිං සමාගම තිබුණනු තැනට ගියා. නමුත් එතැන දැන් ඒ සමාගම නැහැ.
ඔහු හා සමාන සිද්ධිවලට මුහුණ දුන් බොහෝ දෙනකු සිටිති. මෙවැනි දෑ සිදුවූයේ අද ඊයේ නොවේ.මහ බැංකුවේ ලියාපදිංචි නැති මූළ්‍ය සමාගම්වලට හසුවන බොහෝ දෙනකුට මේ ගැටලුව හටගෙන ඇත.
කල්බදු ලීසිං සමාගම් කරන්නේ බරපතල වංචාවකි. මේ පහසුකම් දෙන බොහෝ සමාගම් ලියාපදිංචි වී නැත. ගිවිසුම අත්සන් කරන මොහොතේ පටන් උසාවියට නඩු කටයුත්තක් සඳහා යොමු වන අවස්ථාව දක්වාම ඔවුන් නීති විරෝධී දෑ කරයි.
හතු පිනේනාක් මෙන් මිනිසුන් අතර පැමිණ ඔවුන් මුලාවේ දමන මෙවැනි අනවසර ලීසිං සමාගම් හේතුවෙන් සමස්ථ සමාජයම අගාධයට වැටී තිබේ. රජය මේ ගැන වහාම අවධානය යොමුකර ලීසිං සමාගම් ප්‍රමිතිගත කළ යුතුය. නැතිනම් නීත්‍යානුකූළ නොවන සමාගම් සඳහා නීතිය ක්‍රියාතම්ක කළ යුතුය.
